Bir İran Varmış, Bir İran yokmuş
Yeki Bood, Yeki Nabood... ...Yani, “Bir Varmış, Bir Yokmuş” diye başlıyor filmimiz. Çok yerinde bir başlangıç, çünkü Erikli Piliç (Türkiye’de gösterime giren adıyla Azrail’i Beklerken) kelimenin tam anlamıyla bir masal. Sinemanın klişe tanımlamalarından “masalsı bir anlatım” bu filme harfiyen uymuş. Büyük bir aksiyon, ulvi bir mesaj beklememeniz gereken Erikli Piliç, sinemanın bir sanat olduğunu size tekrar hatırlatıyor. Film, Paris’te yaşayan İran asıllı Fransız Marjane Satrapi’nin bir resimli romanından uyarlanmış. Filmin baş kahramanı olan keman virtüözü Nasır Ali Han, Satrapi’nin bir akrabasından esinlenilmiş. Gerçekte “tar” ustası olan Nasır, filmde uluslararası üne kavuşmuş bir keman virtüözü olarak yer almış. Film, Nasır’ın kırılan kemanının yerine yenisini arayışı ile başlıyor. Büyük virtüöz, kendisine hocasından kalan ve bir “ruh”u olan kemanının karısı tarafından parçalanmasının ardından, aynı sesi verebilecek bir keman bulmaya çalışıyor. Ancak, İran’ın kuytularında bulduğu b