Zonguldak Haber

Uzunca bir süre Mısırla ilgili kafanızı ütüledim, antik dönemlerden Tahrir Meydanına kadar Mısır’ı kurcaladım, firavunlar döneminin gizeminden El-Ezher fetvalarına kadar bu zengin toprakların mirasını mıncıkladım. Bu arada sıradaki şarkı/film serimizi ihmal etmiş olduk, ama kapanışı Mısır kültürüyle ilgili sanat yapıtlarına ayıralım hiç olmazsa… Antik Mısır’ın gizeminin müzik dünyasındaki yansıması benim için Iron Maiden’dir. Şarkı sözlerinde anlam ve edebilik açısından Beyonce’un, Justin Bieber’in yüzbin milyon kat önünde giden Iron Maiden, gizemli efsanelere, edebi destanlara kafayı takmıştır. Şarkı sözlerinde derin, imalı göndermeler ile ağır konuları işlerler. Örneğin, Iron Maiden’in benim (ve Bruce Dickinson) için bir numaralı albümü olan Powerslave’in aynı adı taşıyan şarkısı; Powerslave! Şarkıda, kendi gücünün tutsağı olan bir firavunun ölüm karşısında düştüğü şaşkınlık ve dehşet anlatılıyor. Firavunumuz, ölüm günü gelip çattığında “yahu bir dakika, ben tanrı değil miydim

Bu yazımızın başlığı size biraz iç karartıcı, can sıkıcı gelebilir; ölüler şehri de nereden çıktı şimdi diye düşünebilirsiniz. Hem de bahsettiğimiz şehir Kahire; bundan dört yıl önce bir sosyal medya sitesinin yaptığı araştırmada “dünyanın en 24 saat yaşayan şehri” seçilirken, New York, Londra, Tokyo ve Paris’i açık farkla geride bırakmış. Vallahi abartma yok; Kahire’ye iki kez gittim, ikisinde de merkezi bölgelerde kaldım ve trafik, korna, müzik, kahkaha, kavga ve daha bilumum yaşam belirtisi seslerden uyuyabilmişliğim yok… Peki, bu dünyanın sürekli devinen, kalabalık ve capcanlı şehrinin önündeki “ölüler” sıfatı da ne ola? Tabii bizim düz düşünce sistemimiz canlılık ve ölüm kelimelerini yan yana getirmekte zorlanıyor. Bu iki kavram her kültür ve inanışta birbirinin zıttı olarak görülmüyor. Nitekim, Japon Yapmış serimde de Japon kültürünün ölüme bakışındaki nüansları az çok açıklamış, ölüm ve yaşamın birbirini tamamlayan, iç içe kavramlar olduğu falan gibi söylemlerle dimağları