Zonguldak Haber

Bugün Ankara'da yaz mevsiminin bir anda bitip sonbaharı pas geçerek kışa girilmesi üzerine, yaşa(ya)madığımız sonbaharın hüznü çöktü. Daha önce yazmış olabilirim, sonbahar benim ilkbahardan daha çok sevdiğim bir mevsimdir, mevsimlerin kralıdır! Bu düşüncemin ardında yatan felsefi derinliğe daha sonra değinirim, ama bugün sonbaharın muhteşem renklerine bakalım: (fotoğraflara dıklayınca büyüyorlar) Sonbaharın yüceliğine 35 yaşımda, Japonya'da vakıf olmuş olmaktan utanç duymuşumdur.  Mevsimler, Japonya’ya gidene kadar hayat bilgisi dersinde öğrendiğim basit bir doğa kavramıydı benim için: Yazlar sıcaktır, kışlar soğuk. İlkbaharda doğa uyanır, sonbaharda uyur. Kara iklimi, Akdeniz iklimi falan filan... Japonya’da mevsimler konusundaki bilgeliği, ve hatta takıntıyı gördüğümde hayretler içinde kalıp uzun uzun düşünmüştüm...  Mevsimler, Japonlar için hayatın yolunda süregittiğinin en önemli göstergesi. Mevsimlerin birbirini takip edişindeki şaşmaz döngü, gelecekteki bilinmezliklere ka

Müzik Camiasında Devr-i Alem Efendim, madem hem gezi hem de müzik yazmaktan bahtiyar oluyorum, o zaman sıradaki şarkı köşemizde ikisini birleştirip tematik bir bölüm yapalım istedim. Tanıdığımız, sevdiğimiz onca meşhur müzisyen dünyayı gezip dolaşmak üzerine şarkı yazmamış olabilirler mi? Tabii ki olamazlar; o zaman bugünkü köşemizi (All) Around The World şarkılarına ayıralım.  İlk konuğumuz, bu yaz “Get Lucky” şarkısıyla listeleri kavuran Daft Punk olsun. Sevimli Pharell Williams’ın da yer aldığı yumuşacık ve kıpırdak şarkı Get Lucky beni bile oynatmayı başarırken, benim aklım yıllaaar öncesine gitti ve Daft Punk’ın en büyük hitlerinden biri olan All Around The World’u saygıyla yad ettim. Genç kuşak Daft Punk’ı “Random Access Memory” albümü ile tanımış olsalar da, biz eski video kliplerini yıllardır keyifle seyretmişizdir.  Daft Punk, elektronik müzik yapan ve yüzlerini görenin cennetlik olduğu iki Fransız abimizin kurduğu bir elektronik müzik grubu. Elektronik müzikten özellikle haz

Japon Yapmış/Ne Yapmış kardeşlerin medya alemindeki macerası tüm hızıyla (hız dediysem meskun mahal kısıtları dahilinde) devam ediyor. Hem de yaz günlerinin, ramazan ayının getirdiği rehavete rağmen. En son Kadir İncesu ile Japon Ne Yapmış üzerine yaptığım röportajın iki hafta önce Birgün gazetesinde yayınlanması beni pek bahtiyar eyledi. Gazetenin röportaja tam sayfa ayırması çok hoş bir sürpriz oldu: (rahat okumak için çekinmeden üstüne tıklayabilirsiniz) Bir diğer tatlı sürpriz de vikitap sitesinden geldi. Vikitap, kendi tanımıyla, kitapseverler için sanal kütüphane servisi, otomatik tavsiye sistemi ve sosyal platform. Yani, kitap kurtlarının fesybuku gibi çiğ ve klişe bir tanım getirebilirim. Kullanıcıların kitapları oyladığı, tartıştığı, paylaşımlarda bulunduğu vikitap'a üye olmanızı tavsiye ederim; hele ki "ne okusam, ne okusam..." diye kara kara düşündüğünüz günlerde imdadınıza koşacaktır. Sanal okuma kulüpleri, kitap takas edenler, tematik kitap listeleri oluştura

Düşlerinin Önce Resmini Yapan, Sonra Filmini Çeken Dev Sanatçı Henüz ikametgahımın Tokyo’da olduğu günlerde, elime “Akira Kurosawa Resimleri” sergisi için bir davetiye geçmişti. “Yahu, bu adam yönetmen değil miydi” diye düşünerek sergiye gittim ve gördüm ki, Akira amcamız yönetmenden önce ressammış; hem de düşlerinin resmini yapan bir ressam. Kurosawa sergisi hayatımda gezdiğim en etkileyici resim sergilerinden biri olmuştu. Üstadın rüya gibi filmlerinin sırrına da ermiştim; Kurosawa önce hayallerini tuvale dökmüş, ardından da filme çekmiş. Sergilenen resimlerinin çoğu filmlerindeki sahnelerin betimlenmesiydi. Kurosawa, çekeceği sahnenin önce dev boyutlarda yağlıboya bir resmini yapmış ve adeta o sahnedeki sesleri, kokuları, duyguları resme aktarmış. Kurosawa, çekeceği sahneyi tüm renkleri, görüntüleri, açısı, kompozisyonu ile gözlerinin önünde görmeden çekmezmiş.  Sinema dünyasında “storyboard” kavramını bilirdik tabii; çekilecek sahnelerin eskizleri çiziktirilerek film ekibinin sahne